Vergi Məcəlləsinin müasir dövrlə ayaqlaşmaqda gecikdiyi normalarından biri də vergi ödəyiciləri ilə yazışmayla bağlı 70-ci maddənin normalarıdır.
Bu normanın iki əsas problemi :
1-ci məsələ ondan ibarətdir ki, maddə yalnız vergi orqanından vergi ödəyicisinə göndərilən məlumatlar üzrə müddətləri və qaydaları müəyyən edir. Lakin vergi ödəyicisinin göndərdiyi istər elektron istər fiziki üsulla təqdim edilmiş məktublar, şikayətlər barədə heç bir məsələyə toxunmur. Əmlakın siyahıya alınmasının ən xırda lazımsız prosesual təfərrüatlarına qədər toxunmuş Vergi Məcəlləsinin bu məsələni unutması çox da məqbul deyildir.
Bu səbəblə vergi ödəyicisindən vergi orqanlarına göndərilən sənədlər qalır Vətəndaşların müraciətləri haqqında AR qanununun ümidinə .
Bəs həmin qanun nə deyir ?
Həmin qanun deyir ki, sənədlərə baxılma müddəti müraciətə baxan subyektə daxil olduğu gündən başlanır. Burada qəsd olunan faktiki daxilolma tarixidir.
Nəticədə vergi ödəyicisi onun sənədinə baxılma müddətinin “şoççikinin” nə zamandan “xoda salınmasını” ölçə bilmir. Elmi dillə desək, o bilmir ki, müddətin axımını nə zamandan hesablamalıdır. Bu səbəblə Vergi Məcəlləsinə əks istiqamətli sənədlərin daxilolmasıyla bağlı da normaların əlavə edilməsi yerinə düşərdi.
Başqa bir məsələ: Məcəllənin poçt rabitəsi ilə təqdim edilən sənədlərə baxılmasıyla bağlı müddətin axımını hələ də standart olaraq 5 iş günlük müddətin keçməsi ilə limitləməsidir.
Lakin düşünürəm bu norma EMS (Express Mail Service) sistemi vasitəsi ilə göndərilmiş sürətli poçtları istisna etməli, onlar üçün daha qısa müddət müəyyən etməlidir.
Belə bir dəyişiklik əlavə edilərsə dövlət hakimiyyəti orqanı olan vergi orqanlarının digər dövlət müəssisəsi olan “Azərekspresspoçt” Rabitə Müəssisəsinin bu xidmətlərindən yararlanmasına da stimul yaradar.
Məcəllənin EMS yaxud təcili kuryer xidmətlərini ümumiyyətlə nəzərə almaması zamanla ayaqlaşmadakı problemlərin göstəricisidir.